Soms lees je een boek dat je niet meteen kunt plaatsen. Voor mij was Het oneeuwige leven van David R., geschreven door Pat Craenbroek, zo’n soort boek. In eerste instantie was het niet wat ik verwachtte, en achteraf bleef er weinig van plakken. Maar toch was het een vermakelijk verhaal met een beetje maatschappijkritiek en vooral de vraag: wie beslist er over leven en dood?
In Het oneeuwige leven van David R. volgen we een onderzoeksjournalist, die wordt ontslagen omdat hij niet genoeg met de tijd mee kan gaan. Nadat hij thuis meer slecht nieuws ontvangt, gaat hij wanhopig op zoek naar een nieuwe baan. Die vindt hij bij een mysterieus bedrijf, als assistent van Ana. Maar hoe langer hij er werkt, hoe meer hij doorkrijgt dat dit niet zomaar een bedrijf is.
Ana is namelijk de dood. Haar kantoor is op de begane grond, en samen met David reist ze de wereld over om de laatste adem van mensen te vangen. Daarna worden ze doorgestuurd naar ofwel de onderburen, ofwel de bovenburen. Hemel en hel in een kantoorpand. Inclusief targets, spreadsheets en jaaroverzichten.
Het is een komische kijk op het leven na de dood, maar er zit ook een serieuze ondertoon in. Hoe wordt bepaald of iemand naar boven of beneden gaat? Als de weegschaal niet doorslaggevend is, dobbelen ze erom. Het lijkt enorm willekeurig te zijn of je in de hemel of de hel terechtkomt na je dood. Is dat de boodschap van de auteur? Het is in ieder geval wat mij is bijgebleven als ik aan dit boek denk.
De schrijfstijl en personages waren redelijk oppervlakkig, wat ervoor zorgt dat dit een vermakelijk boek is dat je snel uitleest. Diepgang zit er (behalve het onderwerp) niet bepaald in. Het plot heeft de ingrediënten voor een fantastisch boek, maar de uitvoering bleef een beetje achter.
