Yes, Boyfriend material van Alexis Hall is eindelijk binnen! Omdat ik de box Books & Boys van young-adults.nl had besteld, moest ik iets langer wachten op mijn exemplaar. Een paar dagen geleden was het dan eindelijk zover en kon ik dit heerlijke boek gaan lezen.

In het kort

  • Uitgegeven door: Uitgeverij Zomer & Keuning
  • Oorspronkelijke titel: Boyfriend material
  • Vertaald door: Marijne Thomas
  • Aantal pagina’s: 448
  • Voor fans van: Rood, wit & koningsblauw – Casey Mcquiston

Waar gaat het over?

Boyfriend material heeft de volgende quote op de cover staan: “GEZOCHT: Een (nep) vriendje, zo goed als perfect”, en dit geeft heel goed aan waar het over gaat. Luc is een sarcastische, zelfdestructieve zoon van een bekende rockster en heeft geleerd in de liefde niemand te vertrouwen. Zijn losbandige gedrag is ook de donateurs van zijn werk opgevallen, en om zijn imago te redden moet hij een respectabel vriendje krijgen. Een gezamenlijke vriendin koppelt Luc aan Oliver: advocaat, enorm degelijk en ook nog eens knap. Omdat ze zulke tegenpolen zijn, besluiten ze een neprelatie te beginnen waar ze allebei voordeel uit halen. Maar hoe lang is dit vol te houden?

Luc, de chagrijnige millennial

In het begin is het even wennen: de ik-figuur (Luc) lijkt enorm zijn best te doen vooral heel grappig en sarcastisch over te komen. Op het randje van trying-too-hard vliegen de beledigingen en scherpe observaties je om de oren. Het helpt niet dat zo’n beetje alle personages een rol als komische side-kick lijken te hebben, want er zitten geen karakters in die niet lichtelijk gestoord zijn. De onnozele, hersenloze collega’s vormen een constante bron van irritatie voor Luc, maar ook zijn vrienden zijn op zijn minst apart te noemen. Bijvoorbeeld James Royce-Royce en zijn man, James Royce-Royce: omdat ze beide dezelfde naam hadden, hebben ze hun achternamen na hun huwelijk aangepast naar Royce-Royce, en ze worden geen enkele keer genoemd zónder die achternaam.

Op het randje van irritant dus, of eigenlijk iets eroverheen. Maar gaandeweg leer je meer over Luc, zijn achtergrond en zijn waanzinnig lage zelfbeeld. Al snel leert hij hierover te praten met Oliver, hoewel er genoeg verzwegen blijft. Maar hoe meer de muur van Luc afbreekt, hoe minder irritant zijn beschrijvingen worden. Het is als een boze tiener die overal tegenaan schopt, die er vervolgens achterkomt dat het leven niet helemaal kut is en daarmee een beetje zachter wordt. De irritatie die ik eerst ervaarde tegenover Luc en zijn pogingen alles te beledigen, werd steeds minder. Aan het eind realiseerde ik me dat Luc de lezer precies zo behandelde als de rest van de wereld: als ze maar niet te dichtbij komen, is alles goed.

Uiteindelijk blijven de collega’s onnatuurlijk onnozel en blijven de James Royce-Royces zo genoemd worden, maar het harde randje is eraf. Luc was gewoon een chagrijnige millennial, die een zetje nodig had om zijn opgebouwde muren af te laten brokkelen. Al bleef hij voor een millennial erg ontwijkend over veganistisch of vegetarisch eten.

Wacht… Emoties?

Dit zag ik niet aankomen: uiteindelijk gaat het in het boek over het emotioneel opgroeien. Luc leert zijn emoties te uiten naar degenen die er toe doen, maar heeft daar wel een paar keer voor moeten vallen en opstaan. Voornamelijk de relatie met zijn vader speelt een grote rol: hoe ga je om met de vader die jou en je moeder in de steek liet, die nu ineens weer contact wil? Op het einde is Luc zelfs emotioneel volwassen te noemen, en leunt hij niet meer op sarcastische comebacks om zijn gevoelens uit de weg te gaan.

In de beschrijving van de bookbox stond dat dit boek geschikt is voor fans van Rood, wit & koningsblauw. Maar Boyfriend material gaat nog net iets verder. Waar het in Rood, wit & koningsblauw draait om het ontdekken van je geaardheid en dit voor de wereld bekend maken, is Luc al een bekende homo. De personages in Rood, wit & koningsblauw zijn begin twintig, de personages van Boyfriend material zijn eind twintig. In plaats van Lucs eerste relatie, gaat het over zijn eerste goede relatie. Dus ja, de emotionele onderlaag verraste me, maar is prachtig uitgewerkt door Alexis Hall.

Oordeel

Boyfriend material van Alexis Hall heeft me verrast, maar ik had het liever gelezen in de oorspronkelijke taal. Een aantal grapjes zijn niet goed te vertalen, dat begrijp ik. Maar de vertaling is ook ver-Nederlandst: soms gaat het over Friezen en Limburgers, in plaats van Welshmen en wat de oorspronkelijke tegenhanger daar dan ook van is. Dit voelt toch een beetje scheef, omdat de cover enorm Brits is (Londense toeristische attracties en de kleuren van de Britse vlag). Als lezer weet je dat het zich in Engeland afspeelt, dus laat het ook lekker Engels.

Verder is het een heerlijk boek waar je gaandeweg steeds meer van de personages gaat houden. De ontwikkeling die Luc en Oliver doormaken is fantastisch om te lezen en zuigt je steeds dieper in het boek.