Heb je zin in een roman die je laat lachen, huilen en een aardige portie plaatsvervangende schaamte laat voelen? Dan moet je Eleanor Oliphant Is Completely Fine van Gail Honeymay lezen. Het is echt, het is rauw, het is hilarisch.

Socially awkward…

Voor Eleanor is het leven simpel: je gaat werken, je eet elke dag dezelfde maaltijd, je drinkt twee flessen wodka leeg in het weekend. Maar dat verandert wanneer ze een zanger ontmoet. Nouja, ze ontmoet hem niet echt. Het is complicated.

Dit is waar het hilarisch wordt. Eleanor is namelijk een beetje sociaal beperkt. Ze geeft niks om uiterlijk en ze weet al helemaal niet wat normaal gedrag is, maar voor hém wil ze dat veranderen. Honeyman creëert momenten die je hardop laten lachen, zoals wanneer Eleanor een manicure krijgt of per ongeluk naar een metal concert gaat.

… of geestelijke gezondheid?

En dan zijn er de momenten waarop Eleanor depressief is, het weekend wegdrinkt en vergeet om te eten. Deze momenten zijn rauw en pijnlijk om te lezen. Ze komen zonder waarschuwing.

Al snel in het boek krijg je in de gaten dat er iets meer is, iets dat de verteller je nog niet wil laten weten. Er is iets met Eleanor gebeurd wat haar heeft getekend voor het leven – letterlijk. In eerste instantie worden deze dingen af en toe kort genoemd, maar hoe verder in het boek, hoe meer stukjes van Eleanor’s trauma je bij elkaar hebt gepuzzeld.

En dat leidt tot het diepste, donkerste punt dat Eleanor ooit heeft gehad. Het is zwaar om te lezen, omdat je door Eleanor’s gedachten en gevoelens gaat. Honeyman heeft een climax gemaakt die je onder een dekentje laat kruipen zodat je uren kan huilen.

Wanneer Eleanor eindelijk therapie krijgt, is het prachtig om te zien hoe ze de kleine dingen weer ziet. De vrienden die ze de afgelopen tijd heeft gemaakt helpen haar door haar donkerste dagen en de laatste paar pagina’s zijn een verademing om te lezen. Het gaat echt goed met Eleanor Oliphant.

Dus speelt mental health best een grote rol, maar ook eenzaamheid staat centraal in Eleanor Oliphant Is Completely Fine. Volgens Honeyman is een artikel over eenzaamheid onder mensen van Eleanor’s leeftijd de inspiratie geweest voor dit boek. En dit boek vangt de emotie van eenzaamheid zeker.

Oordeel

Ook al zijn misbruik, geestelijke gezondheid en eenzaamheid geen fijne onderwerpen, Honeyman heeft een verhaal geschreven die je niet alleen keihard onderuit haalt, maar je ook laat lachen. Het is prachtig, ruw, enorm donker en misschien wel het belangrijkst: het laat je nadenken over deze thema’s. Mensen zoals Eleanor worden snel vergeten in tijden van sociale afstand (COVID-19). Hou het gesprek gaande door dit boek te delen met je boekenclub, vrienden en familie.

Disclaimer: ik ben geen expert op het gebied van geestelijke gezondheid, misbruik of eenzaamheid. Ik zag deze thema’s in deze roman en ik denk dat ze het echte gevoel weergeven, maar ik kan dat niet met zekerheid zeggen. Laat het me alsjeblieft weten als ik iets fout heb of als je aanstoot neemt aan iets dat ik heb geschreven.
Daarnaast: als je last hebt van een van deze thema’s, neem contact op met iemand. Dit kan een professional zijn, maar ook collega’s, buren, vrienden of familie. Zoek hulp, want Eleanor heeft laten zien dat het uiteindelijk beter wordt <3.

Nederlandse titel: Ik Ben Eleanor Oliphant (papieren versie verschijnt in oktober)